ویدئو کلیپ

شرح حکمت ۴۰ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب

  آیت الله سید علی محمد دستغیب | یکشنبه ۱۳۹۸/۰۷/۱۴ حکمت ۴۰ نهج‌البلاغه: «لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِه‏» «زبان عاقل پشت قلب او و قلب نادان پشت زبانش است.» عاقل یعنی بافهم و مؤمن. احمق یعنی نادان؛ کسی که ایمانش ضعیف است. عاقل اول فکر می‌کند و همۀ جوانب را می‌سنجد که سخنش گناه و غیبت و تهمت و مسخره کردن و تحقیر دیگران نباشد و مفید باشد. اول به این چیزها فکر می‌کند، بعد حرف…

شرح حکمت ۴۴۹ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب

  آیت الله سید علی محمد دستغیب | چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۷/۱۰   حکمت ۴۴۹ نهج‌البلاغه: «مَنْ کَرُمَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ هَانَتْ عَلَیْهِ شَهَوَاتُه» «هرکس خود را بزرگوار بداند، شهواتش را خوار شمارد.» بعضی می‌گویند ما مثل حیوانات هستیم. به این دنیا آمده‌ایم که بخوریم و بیاشامیم و تولید مثل کنیم. فقط مقداری آداب در خوردن و آشامیدن می‌دانیم که حیوانات نمی‌دانند. بعضی هم معتقدند اجدادشان میمون بوده. وقتی آنها میمون بودند، این‌ها هم میمون هستند. چنین کسانی نام انسان بر خود می‌گذارند،…

شرح حکمت ۱۱۸ و ۱۱۹ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب

  آیت الله سید علی محمد دستغیب | چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۷/۰۳   حکمت ۱۱۸ نهج‌البلاغه: «إِضَاعَهُ الْفُرْصَهِ غُصَّه» «از دست دادن فرصت اندوه‌بار است.» فرصت در کلام حضرت امیرالمؤمنین یعنی فرصتِ بندگی خدا. کسی که خدا توفیقش داده و سحر بیدار شده، این فرصت را غنیمت بشمارد و نافلۀ شب بخواند. اگر وقت فراغتی پیدا کرد، کتاب بخواند و این وقت را به بطالت نگذراند که پشیمان می‌شود! اگر فرصتی دست داد که از گناهی فرار کند، این کار را انجام…

شرح حکمت اول نهج‌البلاغه + ویدئو

  حکمت اول نهج‌البلاغه: «صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ» «سینۀ عاقل مخزن راز اوست.» 🔸 «صندوق سرّ» یکی دربارۀ عیب‌های مخفی دیگران است. شخص عاقلِ مؤمن این عیب‌ها را افشا نمی‌کند. افشا کردن عیوب مردم غیبت است و گناه سنگینی دارد؛ «الغیبه اشدّ من الزنا». 🔹 مؤمنِ عاقل در مواجهه با عیب‌های دیگران خود را نگه می‌دارد و اگر لازم باشد، خودِ آن شخص را پنهانی نصیحت می‌کند. در روایت است که نصیحت کردنِ پنهانی، زینت و در جمع موجب زشتی…

شرح حکمت ۱۳۲ نهج‌البلاغه

  حکمت ۱۳۲ نهج‌البلاغه «إِنَّ لِلَّهِ مَلَکاً یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ لِدُوا لِلْمَوْتِ وَ اجْمَعُوا لِلْفَنَاءِ وَ ابْنُوا لِلْخَرَاب‏» «خدا را فرشته‏اى است که هر روز ندا می‌دهد: بزایید براى مردن و جمع کنید براى نابود شدن و بسازید براى ویران شدن.» دنیا جای ماندن نیست. هرچه زندگی کنی، آخرش مرگ است. هرچه جمع کنی، آخرش فناست و هرچه بسازی، آخرش ویرانی است. این برای این است که مؤمن توجه کند هر ساعتی که از عمرش می‌گذرد، به مرگ نزدیک‌تر…