تفسیر نهج البلاغه
شرح و تفسیر نهج البلاغه توسط آیت الله سید علی محمد دستغیب
-
شرح حکمت ۱۰۱ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب
شرح حکمت ۱۰۱ نهج‌البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب | یکشنبه ۱۳۹۸/۰۸/۱۹ حکمت ۱۰۱ نهج‌البلاغه «لَا یَتْرُکُ النَّاسُ شَیْئاً مِنْ أَمْرِ دِینِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْیَاهُمْ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْه» «مردم چیزی از دینشان را به‌خاطرِ اصلاح دنیا ترک نمی‌کنند، جز آنکه خداوند آنان را به چیزی زیان‌بارتر دچار می‌سازد.» مثلاً وقت نماز می‌شود، می‌گوید هنوز وقت هست؛ عیبی ندارد اول به کارهایم برسم و نماز را دیرتر بخوانم. یا بعضی می‌گویند: امروزه دیگر…
-
شرح حکمت ۱۳۲ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب
شرح حکمت ۱۳۲ نهج‌البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب | چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۸/۱۵ حکمت ۱۳۲ نهج‌البلاغه «إِنَّ لِلَّهِ مَلَکاً یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ لِدُوا لِلْمَوْتِ وَ اجْمَعُوا لِلْفَنَاءِ وَ ابْنُوا لِلْخَرَاب» «خدا را فرشتهاى است که هر روز ندا می‌دهد: بزایید براى مردن و جمع کنید براى نابود شدن و بسازید براى ویران شدن.» دنیا جای ماندن نیست. هرچه زندگی کنی، آخرش مرگ است. هرچه جمع کنی، آخرش فناست و هرچه بسازی، آخرش ویرانی است. این برای این…
-
شرح بخشی از حکمت ۱۱۹ نهج البلاغه
شرح بخشی از حکمت ۱۱۹ نهج البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب | یکشنبه ۱۳۹۸/۰۸/۱۲ «عَجِبْتُ لِلْمُتَکَبِّرِ الَّذِی کَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَهً وَ یَکُونُ غَداً جِیفَهً وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَکَّ فِی اللَّهِ وَ هُوَ یَرَى خَلْقَ اللَّه» «در شگفتم از متکبر که دیروز نطفه و فردا مردار است، و در شگفتم از آنکه آفریده‌های خدا را می‌بیند و در وجود خدا تردید دارد!» عَجِبْتُ لِلْمُتَکَبِّرِ الَّذِی کَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَهً وَ یَکُونُ غَداً جِیفَه؛ تعجب می‌کنم از متکبر…
-
شرح حکمت ۴۹ نهج البلاغه | آیت الله دستغیب
شرح حکمت ۴۹ نهج البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب | چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۸/۰۸ حکمت ۴۹ نهج‌البلاغه «لَا غِنَى کَالْعَقْلِ وَ لَا فَقْرَ کَالْجَهْلِ وَ لَا مِیرَاثَ کَالْأَدَبِ وَ لَا ظَهِیرَ کَالْمُشَاوَرَه» «هیچ ثروتى چون عقل و هیچ فقرى چون نادانى و هیچ میراثی چون ادب و هیچ پشتیبانى چون مشورت نیست.» لَا غِنَى کَالْعَقْلِ؛ «غنیٰ» یعنی ثروت. هرکس عقل داشته باشد، ثروتمند است. عقل، طبق روایت امام صادق علیه‌السلام آن است که با آن خداوند پرستیده…
-
شرح حکمت ۶۹ نهج البلاغه | آیت الله دستغیب
شرح حکمت ۶۹ نهج البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب | چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۸/۰۱ حکمت ۶۹ نهج البلاغه: «نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِه» «هر نفَسِ آدمی قدمی به‌سوی مرگ است.» ثانیه‌ها و دقایق و ساعات و شبانه‌روز و ماه و سال و عمر انسان می‌گذرد. جوان‌ها و نوجوان‌ها خیالشان راحت است که تا هفتاد و هشتاد سالشان نشود، نمی‌میرند، امّا نمی‌دانند خیلی زود نوجوان جوان می‌شود و میان‌سال می‌شود و به پیری می‌رسد و چه بخواهد و…
-
شرح حکمت ۶۶ نهج البلاغه | آیت الله دستغیب
شرح حکمت ۶۶ نهج البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب | چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۸/۰۱ حکمت ۶۶ نهج البلاغه: «إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْکَلَام» «چون عقل کامل شود، سخن کم گردد.» کلام بر دو قسم است؛ کلامِ سودمند که هم خودِ شخص بهره می‌گیرد و هم به دیگران بهره می‌دهد. این کلام هرچه بیشتر گفته شود، بهتر است، و کلام بی‌فایده که همین قسم در اینجا مقصود است. وقتی عقل کامل می‌شود، این صحبت‌ها کم می‌شود. بیشتر حرف‌های…
-
شرح حکمت ۵۷ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب
آیت الله سید علی محمد دستغیب | یکشنبه ۱۳۹۸/۰۷/۲۱ «اللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّیَ عَنْهُ عَقَرَ» «زبان درنده‌ای است که اگر رهایش کنند، می‌گزد.» بعضی افراد این‌طور هستند، مگر کسانی که مهذّب شده‌اند و با خواستن از خدا و کمک او نفسشان را کنترل کرده‌اند و زبانشان به‌اذن‌اللّه تحت آداب اسلامی درآمده است. این افراد سخن بیهوده نمی‌گویند و مرتکب گناهان زبانی نمی‌شوند. خوب است این روایات را در دفتر کوچکی بنویسید و حفظ کنید. این‌ها کلام مولا علی…
-
شرح حکمت ۳۳ و ۳۴ نهج البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب
شرح حکمت ۳۳ و ۳۴ نهج البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب | چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۷/۱۷ 🔸 حکمت ۳۳ نهج‌البلاغه: «کُنْ سَمْحاً وَ لَا تَکُنْ مُبَذِّراً وَ کُنْ مُقَدِّراً وَ لَا تَکُنْ مُقَتِّراً» «بخشنده باش، امّا زیاده‌روى مکن. اندازه نگه‌دار، امّا سخت‌گیر مباش!» «سمح» یعنی بخشیدن. بخشنده باش، ولی نه آن‌طور که هرچه داری بدهی و چیزی برای خود و خانواده‌ات باقی نماند. «مقتر» یعنی سخت‌گیر. اگر برای امروزت داری، نگران فردا نباش و زیادی مالت را…
-
شرح حکمت ۴۰ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب
آیت الله سید علی محمد دستغیب | یکشنبه ۱۳۹۸/۰۷/۱۴ حکمت ۴۰ نهج‌البلاغه: «لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِه» «زبان عاقل پشت قلب او و قلب نادان پشت زبانش است.» عاقل یعنی بافهم و مؤمن. احمق یعنی نادان؛ کسی که ایمانش ضعیف است. عاقل اول فکر می‌کند و همۀ جوانب را می‌سنجد که سخنش گناه و غیبت و تهمت و مسخره کردن و تحقیر دیگران نباشد و مفید باشد. اول به این چیزها فکر می‌کند، بعد حرف…
-
شرح حکمت ۴۴۹ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب
آیت الله سید علی محمد دستغیب | چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۷/۱۰ حکمت ۴۴۹ نهج‌البلاغه: «مَنْ کَرُمَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ هَانَتْ عَلَیْهِ شَهَوَاتُه» «هرکس خود را بزرگوار بداند، شهواتش را خوار شمارد.» بعضی می‌گویند ما مثل حیوانات هستیم. به این دنیا آمده‌ایم که بخوریم و بیاشامیم و تولید مثل کنیم. فقط مقداری آداب در خوردن و آشامیدن می‌دانیم که حیوانات نمی‌دانند. بعضی هم معتقدند اجدادشان میمون بوده. وقتی آنها میمون بودند، این‌ها هم میمون هستند. چنین کسانی نام انسان بر خود می‌گذارند،…
