طلبه شهید حمیدرضا کوشکی

عاشق اهل بیت (علیهم السلام)

شهید حمیدرضا کوشکی

حمیدرضا در خانواده‌ای مذهبی و با دیانت در شهرستان اقلید در تاریخ 6/3/1347 دیده به جهان گشود. مهد پرورش این شهید گرانقدر در دامان مادری پرهیزکار و عاشق اهلبیت (علیهم السلام) و روزی خور دستان زحمت کش پدری با تقوا و حسینی بود. تحصیلات را تا سوم دبیرستان به پایان رساند و در سال 1362 تنها، هجرتی را آغاز نمود که اساس سرمایه‌ی عمر کوتاه ولی پر خیر و برکت او شد. به تنهایی به شهر شیراز آمد و به حوزه‌ی علمیه‌ی ابوصالح«عج» وارد شد و آموختن دروس حوزه را با جدیت آغاز نمود و با عشق و علاقه وافر به این افتخار اهتمام می‌ورزید. تقیّد و حیاء در منش و رفتار او چنان بود که معمولاً سر را به زیر می‌انداخت و در موقع سخن گفتن با دیگران با تواضع برخورد می‌کرد. در عین حال طبع شوخ و شاد او همیشه موجب آرامش و سکینه‌ی دیگران بود. در کنار دیگر طلاب و هم اطاقی هایش هم چون خادمی متواضع از آسایش خود در حقّ دوستان گذشت می‌کرد. حتی در جایی که حقی از او ضایع می‌شد بزرگوارانه کوتاه می‌آمد. شهید در وصیت نامه سِرّ درون خویش را آشکار می‌کند:

«…با رفتن به جبهه به حقایقی دست یافتم که بتوانم خدای خود را بشناسم و حقّا که یافتم. در جبهه به حقایقی پی‌بردم که مرا در شناخت اسلام و یاری اسلام کمک کرد و آن معجزه و معنویت و اخلاص بین بچه‌ها بود و در جبهه فهمیدم و احساس کردم که چه احساسی به امام دارم و به این مقام رسیده‌ام. و خود را در این جهت مستحقّ این می‌دانستم که عشق خود را به اهلبیت (علیهم السلام) بیشتر کنم و آن‌ها را واسطه قرار دهم و از این جهت بود که دعای کمیل خیلی برای من با صفاست و برایم شور حالی دارد و در این باب با خدای خود راز و نیاز می‌کردم و بیشتر دوست دارم زیات عاشورا و دعای توسل بخوانم چون برایم دلچسب است و حال درک کردم که خدایم مرا دوست دارد.»

و در تاریخ 19/10/65 این جوان عاشق و حسینی، هم چون مولایش با رویی خونین خود را فدای حضرتش کرد و ردای نورانی شهادت را بر پیکر مطهر خود پوشاند.  

روحش شاد