سوره یونس آیه ۱۰۹ | جلسه ۷۰

 بسم اﷲ الرحمن الرحیم

تفسیر سوره یونس آیه ۱۰۹ | چهارشنبه ۱۳۹۷/۰۹/۲۸ | جلسه ۷۰ | آیت الله سید علی محمد دستغیب

دانلود فایل صوتی تمام جلسات تفسیر سوره یونس

وَ اتَّبِعْ ما یُوحى‏ إِلَیْکَ وَ اصْبِرْ حَتَّى یَحْکُمَ اللَّهُ وَ هُوَ خَیْرُ الْحاکِمینَ (۱۰۹)

و از آنچه به تو وحی می‌شود، پیروی کن و صبر کن تا خدای تعالی حکم کند و او بهترین حکم کنندگان است.

«وَ اتَّبِعْ» و تبعیت کن «ما یُوحىٰ» آنچه وحی می‌شود‏ «إِلَیْکَ» به تو «وَ اصْبِرْ» و صبر کن «حَتَّى» تا اینکه «یَحْکُمَ اللَّهُ» خداوند حکم کند «وَ هُوَ» و او «خَیْرُ الْحاکِمینَ» بهترین حکم کنندگان است.

وَ اتَّبِعْ ما یُوحى‏ إِلَیْک؛ آیه در مرتبۀ نخست خطاب به پیامبر اکرم صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله است. طبیعتاً رسول خدا باید تابعِ وحی باشد و همین‌طور هم هست. ایشان چیزی از خود نمی‌گویند و کاری نمی‌کنند. همۀ گفتار و کردار و سکناتِ ایشان از جهت فردی و اجتماعی مطابق وحی است. آنچه جبرئیل نازل کرده و آنچه به قلب شریفشان الهام شده، همه از خدای تعالی است؛ چون از خودشان چیزی ندارند؛ هوایی دیگر نیست که از خود باشد؛ هرچه هست، از خدای تعالی است. پس «وَ اتَّبِعْ ما یُوحى‏ إِلَیْک» در واقع تأکیدی است بر آنچه هست.

نکته‌ای که از این قسمت استفاده می‌شود این است که یا رسول اللّه! اگر از شما پیروی نمی‌کنند، دلسرد نشوید. آنچه به شما وحی می‌شود، بگویید و دنبال کنید؛ خواه کسی دنبال کند یا نکند.

وَ اصْبِر؛ در این ابلاغ استقامت کنید؛ چراکه همه از کارِ شما راضی نیستند؛ قهراً مشرکان ناخشنودند، چون بت‌هاشان را دوست دارند. اهل کتاب هم راضی نیستند، ولی شما در کارِ خود استقامت کنید!

حَتَّى یَحْکُمَ اللَّه؛ صبر و استقامت کنید تا حکم خدا در این عالم و عالم دیگر برسد. حکم خدا در این عالم، یکی قرآن است که احکامِ الهی در آن ذکر شده، یکی جهاد است که پیامبر اکرم صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله به دستور خداوند معیّن می‌کنند، و یکی هم مرگ است. حکم خدا در قیامت هم جداگانه است.

یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که به پیامبر اکرم صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله وحی شد، ولایت و وصایت مولا علی علیه‌السلام بود که باید آن را ابلاغ می‌کردند؛ کسی قبول کند یا نکند. شما در بیان وحی الهی و دستور خدا استقامت کنید و آنچه تکلیف است، بگویید، نتیجه دست خداست و او خود در این باره حکم می‌کند.

وَ هُوَ خَیْرُ الْحاکِمین؛ او بهترین حکم کنندگان است. هیچ خطایی در گفتار و کردار و اراده‌اش نیست و هرچه می‌کند، همه خوبی و حسن است. هرکس به‌درستی حکم کند، به‌خاطرِ تبعیت از اوست و هرکه به خطا حکم دهد، به‌جهتِ رو گرداندن از اوست. در اولیای اعظمِ او یعنی پیامبر و ائمۀ اطهار علیهم‌السلام نیز هیچ خطایی راه ندارد؛ چون هرچه می‌گویند و می‌کنند، از اوست، لکن در غیرِ ایشان، هرکس باشد، خطا ممکن است.

ما هم باید از وحی پروردگار تبعیت  کنیم. وحی یعنی قرآن و سنّت که مقابل ماست. اگر نمی‌توانیم روایات صحیح و غلط را بشناسیم، باید به کسانی رجوع کنیم که خبرۀ این کاراند و به‌واسطۀ ایشان تابعِ وحی و احکامِ الهی گردیم.

باید در این تبعیت استقامت کنیم؛ یعنی شیاطین جنی و انسی را در دل راه ندهیم و منتظر باشیم تا خداوند بین ما و گمراهان حکم کند؛ گمراهانی که یا اصول اعتقادات را قبول نکردند یا در اصول مذهب به انحراف رفتند. همچنین باید متوجه باشیم که خدای تعالی بهترین حکم کنندگان است.

ما گفتیم اولاً: خدا یکی است (توحید) یعنی مشرکان و کافران را کنار گذاشتیم. ثانیاً: نبوت را قبول کردیم؛ پس یهود و نصارا و غیره را رها کردیم. ثالثاً: معاد را پذیرفتیم و اشکالات و شبهه‌ها را اعتنا نکردیم. در اصول مذهب نیز گفتیم خدا عادل است و ظلم از او سر نمی‌زند؛ نه جبری هستیم و نه تفویضی. همچنین ائمۀ دوازده‌گانه را به‌عنوانِ امامِ معصوم قبول داریم و اطاعتشان را واجب می‌دانیم. حتم داریم خدای تعالی بهترین حاکم بین ما و مخالفان ماست. ماحرف خود را می‌زنیم؛ کسی قبول کند یا نکند.