شرح حکمت ۱۰۱ نهج‌البلاغه | آیت الله دستغیب
شرح حکمت ۱۰۱ نهج‌البلاغه | آیت الله سید علی محمد دستغیب | یکشنبه ۱۳۹۸/۰۸/۱۹
حکمت ۱۰۱ نهج‌البلاغه
«لَا یَتْرُکُ النَّاسُ شَیْئاً مِنْ أَمْرِ دِینِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْیَاهُمْ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْه»
«مردم چیزی از دینشان را به‌خاطرِ اصلاح دنیا ترک نمی‌کنند، جز آنکه خداوند آنان را به چیزی زیان‌بارتر دچار می‌سازد.»
مثلاً وقت نماز می‌شود، می‌گوید هنوز وقت هست؛ عیبی ندارد اول به کارهایم برسم و نماز را دیرتر بخوانم. یا بعضی می‌گویند: امروزه دیگر نمی‌شود با راستی و درستی زندگی کرد، باید کلک زد. این یعنی ترک کردن دین به‌خاطرِ اصلاح دنیا.
کسی که این روش را در پیش می‌گیرد، خداوند ضررهای بیشتری متوجه‌اش می‌کند. او می‌خواهد جلوی ضرر را بگیرد و نفعی به خود برساند، امّا دچار مصیبت‌های زیان‌بارتری می‌شود. چنین کسی حتی اگر وضع مادی‌اش هم روبه‌راه شود، ضرر بزرگ‌تری کرده و در دین خود سست شده است، در این صورت معلوم نیست موقع مرگ بتواند «لا اله الا اللّه» و شهادتین بگوید.