شهید والامقام و مجاهد فی سبیل اللّه

طلبه شهید محمّدمحسن روزیطلب

محمّدمحسن روزیطلب در فروردین سال 1347 در خانواده‌ای شهید پرور و با دیانت به دنیا آمد.  او آخرین فرزند خانواده بود. تا سوم راهنمایی درس خواند.

روح بزرگ محسن جسم کوچکش را در همان ابتدای سن به محفل عاشقانه امام صادق (علیه السلام)  کشاند و او را آشنای مجلس درس حضرت آیت اللّه سیّد علی‌محمّد دستغیب«مدظله‌العالی» کرد و با ورود به حوزه‌ی علمیه‌ی ابوصالح«عج»خود را در زمره سربازان امام زمان«عج» قرار داد. بیشترین انس و علاقه‌ی محسن به مسجد و همنشینی با دوستان طلبه بود. و بیشتر اوقاتش را در مسجد و گروه مقاومت می‌‌گذراند.

بیشتر اوقاتش را با برادر شهیدش محمّدحسن و شهیدان جواد کامیاب، حسین دقّت و ابراهیم افسریان می‌گذراند؛ تا این که اولین مسافر این قافله عشق برادر شهیدش محمّدحسن در عملیات فتح المبین در فروردین 1360 به درجه‌ی رفیع شهادت رسید. عروج این یار و همراه و برادر انقلابی در وجود محسن غوغایی به پا کرد و بی‌درنگ او را به فضایی که بوی عطر برادر شهیدش را استشمام می‌کرد کشاند. به ندرت به مرخّصی می‌‌آمد و در عملیات والفجر یک و دو شرکت داشت و در عملیات والفجر دو مجروح گردید و هنوز اثر مجرحیتِ پا خوب نشده بود که باز به جبهه رفت و در عملیات والفجر چهار شرکت جست و در جبهه ماند تا عملیات افتخارآفرین خیبر و در این عملیات فعّالانه حضور پیدا کرد. 

ولی کم کم وقت امتحان بزرگ مرد میدان جهاد طلبه بسیجی محسن عزیز نزدیک شده بود. او که عمر کوتاه ولی پر برکت خود را با سیری سریع و رو به رشد طی کرده بود حال وقت آن رسیده بود که این مرد ره میان خون آید و افتاده ز پا و سرنگون پیش آید لذا دیگر این سنّ کم بهانه ترک تهذیب و تحمل سختی نبود.

 گرمای تابستان خوزستان و سرمای کردستان را به جان می‌خرید تا به لقای حضرت دوست برسد و این عهد و پیمان را هم چون یاران مولایش حسین (علیه السلام)  به نمایش گذاشت و سپس جان خود را فدای هدف پاک و الهی خود کرد. و هم چون مولا و مقتدایش حسین (علیه السلام)  دو روز جسم پاکش در معرکه‌ی جنگ بر زمین ماند.

او حیات جاودانه‌ی آخرت را بر زندگی دنیا ترجیح داد و بر سرسفره‌ی دوست در کنار امام حسین (علیه السلام)  و شهیدان متنعّم گردید و به ما درس زندگی داد تا ما چگونه شاگردانی در مکتب امامان و بزرگان باشیم.

روحش شاد